Salman Farsi oz heyati haqqinda bele deyir: isfehanin Cey kendinde bir kendli ailesinde anadan oldum. Atam oz sehesini ekib-becerer, dolanishigimizi alin teri ile qazanardi.Ateshperestlik (mecus) dininde xeyli zehmet chekdim. Daim atesh yandirar, onu qoruyub, sonmeye qoymazdim.Atamin bir bagi vardi. Bir gun meni hemin baga gonderdi. Yolda bir mesihi kilsesi gordum. Oradaki ibadet ve dua sesleri meni cezb etdi. Onlarin dua merasimini mushahide edib oz-ozume dedim ki, bu din bizim dinimizden yaxshidir. Qelbimde xosh hissler yaratmish dinin merkezinin harada oldugunu sorushdum. Dediler ki, shamdadir. Atamin yanina qayitdiqdan sonra oz mushahidelerim, qelbimde yaranan hissler haqqinda ona danishdim. Atamla sohbetimiz mubahiseye chevrildi. Nehayet, ayaqlarimi zencirleyib, hebs etdiler. Mesihilerden xahish etdim ki, shamdan karvan gelende mene xeber versinler. Atamin hebsinden qachib, shama uz tutdum. Kilselerin reisi ve boyuk alim, 'Usquf' adlanan shexsin yanina getdim. Onun yaninda qalib, ibadet ve tehsile meshgul oldum.

      Bashqa bir din xadimi meslehet gordu ki, Mosulda yashayan bir mesihiye muraciet edim. Deyilen shexsi tapsam da, o bir muddet sonra dunyasini deyishdi. Dini ishlerimde yardim almaq uchun novbeti abid soragi ile Nesibine, sonra ise Rum sheheri Umuriyyeye yola dushdum. Oradaki abidlerden istifade etmekle yanashi, maddi ehtiyaclarimi odemek uchun bir neche inek ve qoyun aldim.
     Abidler dediler ki, novbeti Peygemberin zuhuru gozlenilir. Hemin peygember iki dash-keseklik arasinda xurma baglari olan ibr menteqeye hicret edesidir. O peygemberin elametlerinden biri budur ki, sedeqe goturmez, amma hediyye qebul eder; onun iki chiyni arasinda peygemberlik nishani var.
     Bir gun ereb diyarindan gelmish karvana qoshulub yola dushdum. Amma onlar meni yolda zorla bir yehudiye satdilar. Orada qaldigim muddetde ele bilirdim ki, axtardigim yer ele oradir. eslinde ise ora tamam bashqa bir menteqe idi. Bir muddet sonra bashqa bir yehudi meni evveleki sahibimden alib, ozu ile Medine sheherine apardi.
     Bir muddet sonra Allah oz Peygemberini sechdi. Onun besetinden, peygemberliye chatmasindan bir qeder sonra Medineye hicret etdiyini eshitdim. Qobada Beni-emr ibn Of tayfasinin yaninda qaldi. Sahibimin oz emisi oglu ile sohbetlerinden anladim ki, axtardigim peygember ele odur. Gece mexfi shekilde evden chixib, ozumu Qobaya chatdirdim. Peygemberin xidmetine yetishdim. Huzurunda bir neche nefer vardi. Dedim ki, siz bu yerde qeribsiniz, menimse bir miqdar sedeqe azuqem var, hansiniza vermeyim daha yaxshidir? Peygember sehabelerine 'Allahin adi ile bashlayin' buyurub, ozu sufreye el uzatmadi. oz-ozume dedim ki, sedeqeye toxunmamasi onun peygemberliyinin nishanesidir Beli, eziz peygember sehabesi Salmanin heyati qeribeliklerle zengin olub. Bu sayaq qeyri-adilikler 'keramet' adlandirilir. Selman derin imani, teqvasi ve ibadeti ile yanashi boyuk kerametlerden de behrelenmishdir. Selmanda mushahide olunmush kerametler, onun gelecekde bash veresi hadiselerden xeberdarligi, dualarinin qebul olmasi, fovqelade elametleri onun ruhunun ilahiliyi nishanesidir. Selmanin bu xususiyyeti onun hezret Peygemberden (s) ve eliden (e) yuksek seviyyede qidalanmasinin gostericisidir. Bu kerametlerden bezilerini xatirlayaq: Salman Medaine getdiyi vaxt bir deste muselman da onunla olmushdur. Salmanla olanlardan biri bele neql edir: Kerbela adlanan yere chatdigimiz vaxt Salman hemin yerin adini sorushdu; bildirdik ki, bu yer Kerbela adlanir. O dedi: 'Beli, bu yer menim qardashlarimin qetle yetirileceyi mekandir. Bax, bura xeymelerin qurulacagi, bura ise develerin duracagi yerdir. Bax, burada ise onlarin qani axidilacaq ? deye ayri-ayri mehelleri gosterdi Kerbelada imam Huseynin (e) karvanina qoshulmush Zuheyr ibn Qeys deyir: 'Biz imamla eyni vaxtda Kufeye dogru hereket edirdik. Dayanacaqlarda imamla birge dayanmaq istemirdik. O, hereket edende biz dayanar, o dayandiqda hereket ederdik. Hicaz ve iraq arasindaki dayanacaqlardan birinde sufre achdigimiz vaxt imamin (e) gonderdiyi shexs yaxinlashib salam verdi ve dedi: 'imam seni chagirir.' Bir qeder fikre getdim. Xanimim da dedi: 'Ey Zuheyr, Peygember (s) balasinin deveti qarshisinda ne gotur-qoy edirsen?!' Men qalxib, yola dushdum. Bir qeder sonra shad halda qayidib bildirdim ki, Huseynin (e) dostlari cergesine qatildim.' Zuheyr tutdugu yeni movqeni bele achiqlamishdir: Rumlularla muharibede boyuk qenimet elde etmishdik. Salman menden sorushdu ki, bu qenimetler seni sevindirirmi? Cavab verdim ki, beli. Sualinin sebebini sorushdum. Dedi: 'Ali-Mehemmed cavanlarinin agasi imam Huseyni (e) gorende nece sevineceksen? Onun terefinden cihad edende shadlanacaqsanmi? Bilirsenmi, onunla chiyin-chiyine doyushmek dunya ve axiret seadetidir?!' Bir deste yehudi yoldan kechen Salmani tutub, shallaqlamaga bashlayirlar. Onlar Salmana ishkence verir ve deyirdiler ki, Allahini chagir, qoy, sene komek etsin. Selman ise yalniz bele dua edirdi: 'Perverdigara, meni bela qarshisinda sebirli et.' Yehudiler deyir: 'Dua et ki, Allahin bize ezab gondersin.' Salman ise nifrinden chekinerek deyir: 'Olsun ki, sizlerden biri gelecekde muselman olsun.' Onda, aramizda muselman olmayacaq keslere ezab iste, dediler. Salman ezab istedi. Yehudilerin ellerindeki qamchilar ilan tek onlarin elini chaldi...